Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΦΟΤ


ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΠΟΥ ΚΟΙΝΟΠΟΙΉΘΗΚΑΝ ΣΤΗΣ
4 ΙΟΥΛΙΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ
ΜΕ ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ ΘΕΣΕΩΝ ΣΤΟ ΔΣ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΙΨΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ Α.Σ.Τ.Α.ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΙΣΒΑΡΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ
1980/82

Η αρχή για μένα και τον Αναστάσιο Μούτο έγινε το 1980 όταν φέραμε από το εξωτερικό τα πρώτα τόξα κι αγοράσαμε το πρώτο βιβλίο. Ρίχναμε βέλη σχεδόν κάθε μέρα και μαθαίναμε.

Η παρέα μεγάλωσε το '82 όταν ήρθε και μας βρήκε ο Παναγιώτης Παπασπυρόπουλος ο οποίος είχε μάθει τοξοβολία στην Ιταλία και μαζί με την Κλέμη Διαμαντοπούλου πήγαμε για προπόνηση στην Παιανία. Μετά πήγαμε σε μια ταβέρνα στο Κορωπί και πίνωντας το κρασάκι μας υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλο ότι δε θα χαθούμε. Έτσι κι έγινε. Σήμερα, 24 χρόνια μετά, ο Τάσος ακόμη ρίχνει βέλη, ο Παναγιώτης είναι διεθνής κριτής και η Κλέμη κι εγώ προπονητές.

Η πρώτη αυτή περίοδος ήταν η «εποχή της αθωότητας». Ήταν πριν ξεκινήσει επίσημα η τοξοβολία στην Ελλάδα.

Το 1982 ιδρύσαμε και τον πρώτο σύλλογο τοξοβολίας στην Ελλάδα, τον Α.Σ.Τ.Α. (Αθλητικός Σύλλογος Τοξοβολίας Αθηνών).

1983-85

Αρχίζει το 1983 επίσημα η τοξοβολία στην Ελλάδα και αφού βρεθήκαμε παρά την θέλησή μας στη ΣΚ.Ο.Ε. (Σκοπευτική Ομοσπονδία Ελλάδος), η οποία είχε «καπαρώσει» το άθλημα πληρώνοντας προφανώς την ετήσια συνδρομή στη F.I.T.A. (Διεθνής Ομοσπονδία Τοξοβολίας), βρέθηκε το άθλημα να φιλοξενείται σε μια άλλη ξένη οικογένεια για πολλά χρόνια (17 συνολικά).

Η φάση αυτή ('83-'85), μπορεί να ονομασθεί «περίοδος Λιβέρη» γιατί ο τότε Γ. Γραμματέας της ΣΚ.Ο.Ε. Γιώργος Λιβέρης μας «υιοθέτησε» ως ο πρώτος πρόεδρος της Τεχνικής Επιτροπής Τοξοβολίας (Τ.Ε.Τ.).

Την περίοδο αυτή έγιναν οι πρώτοι Πανελλήνιοι Αγώνες ('83,'84,'85), η πρώτη συμμετοχή Ελλήνων σε αγώνες στο εξωτερικό (Βαλκανικοί στην Τουρκία το �3 και στη Ρουμανία το '84). Η πρώτη αποστολή πλήρους Εθνικής Ομάδας έγινε το 1985 στο Grand Prix της Σόφιας και στους Βαλκανικούς της Βουλγαρίας. Η σύνθεση της ομάδας ήταν:

Αρχηγός αποστολής: Γιώργος Λιβέρης

Τεχνικός: Νίκος Βισβάρδης

Εθνική ομάδα ανδρών: Κωνσταντίνου Νικόλαος, Παπασπυρόπουλος Παναγιώτης, Κόμης Άρης, Γκαϊφύλιας Ηλίας

Εθνική ομάδα γυναικών: Βισβάρδη Αμαρυλλίς, Διαμαντοπούλου Κλέμη, Βουλγαροπούλου Ιωάννα, Κουλακτσή Λένα

Την καλύτερη επίδοση (πανελλήνιο ρεκόρ) σ'αυτήν την πρώτη έξοδο πλήρους ομάδος την είχε κάνει η Αμαρυλλίς Βισβάρδη στο FITA με 1140 πόντους (144 βέλη) και ήταν το καλύτερο ρεκόρ που είχε να παρουσιάσει η Ελληνική τοξοβολία στα 3 πρώτα χρόνια της ζωής της.

Η πρώτη αυτή περίοδος ('83-'85) μπορεί να χαρακτηριστεί καλή. Η Τ.Ε.Τ. είχε αντιπροσωπευτική σύνθεση και λειτουργούσε αρκετά δημοκρατικά έχοντας πάντα τον «πατερούλη» από πάνω της (το Δ.Σ. της ΣΚ.Ο.Ε.) και ζώντας μέσα σε μια ομοσπονδία που την συντριπτική πλειοψηφία την διέθετε το άλλο άθλημα, η σκοποβολή.

1986-87

Είχαμε μπει σε μια νέα περίοδο που οι άνθρωποι που διεύθυναν το άθλημά μας, πάλι σκοπευτές, άλλαζαν μετά από λίγο, η σκοποβολή είχε εμφύλιο πόλεμο, δεν ξέρω πόσα δικαστήρια είχαν γίνει εξ αιτίας της διαμάχης και που εμείς της τοξοβολίας δεν φταίγαμε σε τίποτα αλλά έπρεπε κι εμείς να υποστούμε το πρόβλημα. Εποχή λοιπόν Φάνη Πραπαβέση ως προέδρου της Τ.Ε.Τ., με πρόεδρο της ΣΚ.Ο.Ε. τον Δημήτρη Κασούμη και με έδρα το Χαλάνδρι, μια άλλη ΣΚ.Ο.Ε. στην Καισαριανή (χωρίς τοξοβολία αυτή), καταλήψεις των γραφείων της ΣΚ.Ο.Ε. στο Χαλάνδρι, κλείσιμο των γραφείων, δικαστήρια, με την τοξοβολία να μην ασχολείται κανείς. Τον Ιούνιο δε του 1986 κι ενώ συνέβαιναν όλα αυτά ήταν η σειρά μας να κάνουμε Βαλκανικούς αγώνες τοξοβολίας στην Αθήνα, με τα γραφεία της ομοσπονδίας κλειστά. Σημειωτέον ότι οι Βαλκανικοί ήταν οι πρώτοι διεθνείς αγώνες που γίνονταν στην Ελλάδα κι επειδή εθεωρείτο τοπικό πρωτάθλημα της F.I.T.A., θα έρχονταν ο πρόεδρος της F.I.T.A. (Φ. Ρουσκόνε) και ο αντιπρόεδρος (Ν. Σκόριτς). Την τελευταία στιγμή έδωσε προσωρινή λύση στο πρόβλημα της ΣΚ.Ο.Ε. η Γενική Γραμματεία Αθπλητισμού (Γ.Γ.Α.) διορίζοντας πρόεδρο της ΣΚ.Ο.Ε. τον Κώστα Γενεράκη του οποίου το προσωρινό Δ.Σ. έβαλε προσωρινό πρόεδρο της Τ.Ε.Τ. τον Παύλο Τζιβανάκη.

Ήταν μια κατάσταση για γέλια και για κλάματα που ευτυχώς λύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1987 μ' εκλογές.

Σεπ 1987-Δεκ 1989

Με τις εκλογές τον Σεπτέμριο του 1987 έχουμε νέα κατάσταση. Την τοξοβολία την αναλαμβάνει ως πρόεδρος της Τ.Ε.Τ. ο Φώτης Δημητρακόπουλος, πατέρας τοξότριας. Είναι ο πρώτος που δεν έχει σχέση με τη σκοποβολή παρ�λο που είχε εκλεγεί μέλος του Δ.Σ. της ΣΚ.Ο.Ε. Πρόεδρος ΣΚ.Ο.Ε. ο Παύλος Κανελλάκης. Ανέθεσαν στον γράφοντα το ρόλο του πρώτου ομοσπονδιακού προπονητή τοξοβολίας. Μέσα σε 27 μήνες (η θητεία δεν τελείωσε γιατί έγιναν πρόωρες εκλογές τον Ιανουάριο του 1990) έγιναν πολλά:

Σεμινάρια

Πήγαμε σε πολλά σεμινάρια τοξοβολίας στο εξωτερικό. Προσωπικά, το σύνολο των σεμιναρίων που πήγα ξεπέρασαν τις 40 ημέρες και δεν ήμουνα ο μόνος. Θ. Μιχαλόπουλος 30 ημέρες, Ν.Ελευθερίου 15 ημέρες κλπ.

Σχολή Εκπαιδευτών

Όταν τελείωσα με τα σεμινάρια, πρότεινα στον Φ. Δημητρακόπουλο να κάνουμε σχολή εκπαιδευτών τοξοβολίας στα πλαίσια της ΣΚ.Ο.Ε. η οποία έγινε και εκπαιδεύθηκαν 15 άτομα, μεταξύ των οποίων και οι σημερινοί ομοσπονδιακοί προπονητές. Συγκεκριμένα, από τη σχολή βγήκαν οι παρακάτω (αλφαβητικά):

----------------------------------

Δημητρακοπούλου Γιούλικα

Διαμαντοπούλου Κλέμη

Δρακιώτης Γεώργιος

Ελευθερίου Νικόλαος

Λιάπης Θωμάς

Μαυροδήμου Ελένη

Μέλλιος Πασχάλης

Μούτος Αναστάσιος

Μυρεσιώτης Ιωάννης-Γεώργιος

Νασούλας Αλέξανδρος

Σουμαλεύρης Κωνσταντίνος

Σπιθουράκη Βασιλική

Σφικτός Παύλος

Τσώνη Κλειώ

---------------------------------------------------

Βισβάρδης Νικόλαος (Εκπαιδευτής)

Μιχαλόπουλος Θεόδωρος (βοηθός εκπαιδευτή)

Γήπεδο τοξοβολίας

Αφού βρήκα κατάλληλο χώρο στον Άγιο Κοσμά, ο Φ. Δημητρακόπουλος μετά από αγώνα κατόρθωσε να πάρει την έγκριση από την Γ.Γ.Α. και να φτιαχτεί ένα υπέροχο γήπεδο τοξοβολίας 20 στρεμάτων, με χλοοτάπητα, δίπλα στη θάλασσα, το οποίο εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβρη του 1989.

Επάνδρωση του γηπέδου μ�εκπαιδευτές

Εκτός από τον γράφοντα, υπηρεσία εκπαιδευτών στο γήπεδο του Αγίου Κοσμά ανέλαβαν εκ περιτροπής οι 15 από τους 16 εκπαιδευτές της σχολής.

Εθνική ομάδα

Η εθνική ομάδα που είχε πάει στη Βουλγαρία το '85 (8 άτομα) ανανεώθηκε με πολύ νεότερα άτομα, κατά τα 7/8. Ο μέσος όρος ηλικίας της εθνικής έπεσε κατά 10 χρόνια περίπου, με τα νέα παιδιά να κερδίζουν τους παλαιότερους στους αγώνες.

Το 1988 πραγματοποιήθηκε ο πρώτος Διεθνής Αγώνας Αίθουσας με συμμετοχή, εκτός της δικής μας Εθνικής, αθλητών από την Ιταλία / Βουλγαρία / Πολωνία / Ιορδανία. Ο αγώνας αυτός με την ονομασία «Κύπελλο Ειρήνης και Φιλίας» αποφασίσθηκε να είναι ο ετήσιος διεθνής αγώνας τοξοβολίας της Ομοσπονδίας.

Πανευρωπαϊκό και Μεσογειακό Πρωτάθλημα τοξοβολίας

Προς το τέλος του 1988, ένα έτος μετά την ανάληψη των καθηκόντων μας και μετά από πρόταση του Φ. Δημητρακόπουλου, η Τ.Ε.Τ. αποφάσισε ν' αναλάβουμε από τη F.I.T.A. το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αίθουσας.

Ο αγώνας διεξήχθει με πλήρη επιτυχία τον Δεκέμβριο του 1989 με ρεκόρ συμμετοχών αθλητών και κρατών και την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ στα 25μ ανδρών. Επίσης έγινε «ρεκόρ» στην ταχύτητα έκδοσης αποτελεσμάτων με ηλεκτρονικό σύστημα (τερματικό κάτω από κάθε στόχο) που τροφοδοτούσε άμεσα τον κεντρικό υπολογιστή του Σ.Ε.Φ. Περιττό να πούμε ότι ο αγώνας είχε τόση επιτυχία που δεχθήκαμε πολλά συγχαρητήρια από τη FITA για τη διοργάνωση.

Η περίοδος εκείνη είχε και τα προβλήματά της. Ο τότε Γ.Γ.Α. Γιώργος Κασιμάτης είχε ανακοινώσει (προειδοποιήσει) τις Ομοσπονδίες να μη στέλνουν στο εξωτερικό αθλητές για τουρισμό που θα έρχονταν τελευταίοι. Έτσι αναγκαστήκαμε να βάλουμε όριο το 1200 στο FITA με αποτέλεσμα να πηγαίνουν έξω γι' αγώνες ελάχιστοι αθλητές (πλην των αγώνων με διακρατικές συμφωνίες).

Κατά την περίοδο αυτή, το καλύτερο ρεκόρ έγινε από την Γιούλικα Δημητρακοπούλου με 1247 στo FITA Γυναικών (144 βέλη).

Ιανουάριος 1990-Δεκέμβριος 1999

Είναι η δεκαετία του Γιάννη Σαμαρά. Το άθλημα υπάγεται ακόμη στη ΣΚ.Ο.Ε. και ο Φ. Δημητρακόπουλος δεν μπορεί να συνεχίσει το έργο του αφού στις εκλογές του 1990 δεν εκλέγεται για μια ψήφο. Ετσι το Δ.Σ. της ΣΚ.Ο.Ε. παραδίδει το άθλημα σε σκοπευτή.

Η νέα πολιτική ήταν συντηρητική για την τοξοβολία, προφανώς για να μη ξοδεύονται πολλά λεφτά και να έχει η σκοποβολή περισσότερα κεφάλαια. Ετσι, παρόλο που εγώ προσωπικά παραιτήθηκα από την Τεχνική Επιτροπή την άνοιξη του 1990 διότι το πρόγραμμα που είχε αποφασισθεί από την προηγούμενη διοίκηση δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί, η Τ.Ε.Τ. συνέχισε να υπάρχει για άλλα τρία χρόνια χωρίς να μπορεί να συνεχίσει να παράγει έργο όπως τα προηγούμενα χρόνια και να υποστεί τη συντηρητική πολιτική.

Έτσι, τέρμα η Σχολή Εκπαιδευτών Τοξοβολίας, τέρμα ο ετήσιος διεθνής αγώνας στην Ελλάδα, τα σεμινάρια, τέρμα τα όνειρα.

Δεν έφθαναν όλα αυτά, αλλά με το νέο καταστατικό της ΣΚΟΕ και τις εκλογές την άνοιξη του 1994, τέρμα και η Τεχνική Επιτροπή Τοξοβολίας. Το νέο όργανο, η Διοικούσα Επιτροπή Τοξοβολίας (Δ.Ε.Τ.) που αποτελείτο από 4 άτομα με πρόεδρο τον Γιάννη Σαμαρά και που το ένα μέλος ζούσε 800 χιλιόμετρα μακρυά, κανένα από τ' άλλα να μην προέρχεται από το χώρο της τοξοβολίας, είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί και η εκπροσώπηση των σωματείων που είχε η Τ.Ε.Τ.

Οι άνθρωποι της τοξοβολίας άρχισαν έντονα να συζητούν για ομοσπονδία τοξοβολίας αλλά κανείς δεν άκουγε. Ετσι η τοξοβολία παρέμεινε φιλοξενούμενη στην ομοσπονδία άλλου αθλήματος, της σκοποβολής, μέχρι το 1999 οπότε μας κάλεσε στο γραφείο του ο πρόεδρος, να μας πει ότι ήρθε τελικά η ώρα να γίνει η ομοσπονδία της τοξοβολίας.

Τότε μείναμε με την εντύπωση ότι η Δ.Ε.Τ. στη ΣΚ.Ο.Ε. θα συνέχιζε τη δουλειά της και θα σχηματιζόταν μια προσωρινή διοίκηση, για την ομοσπονδία τοξοβολίας και με συνεργασία θα φτιάχναμε το δικό μας σπίτι. Αλλά που τέτοια τύχη. Η ίδια Δ.Ε.Τ. έγινε και προσωρινή διοίκηση και το «μια από τα ίδια» άρχισε να διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Για να μην ξεχνάμε και τους αθλητές, την περίοδο αυτή τα καλύτερο ρεκόρ έκαναν:

Ανίτα Άτλα 1280

Ελπίδα Ρωμάντζη 1281

Απόστολος Νάνος 1287

Η αποκορύφωση όμως, ή μάλλον η καταβαράθρωση, ήταν να χάσουμε εκείνο το καταπληκτικό γήπεδο τοξοβολίας που είχαμε στον Άγιο Κοσμά. Το πήρε η «Αθήνα 2004» για να φτιάξει το ιστιοπλοϊκό κέντρο και μας άφησε στα κρύα του λουτρού, εκεί που βρισκόμαστε άλλωστε και σήμερα.

2000-2004

Πριν αρχίσουν να καλυτερεύουν τα πράγματα θα χειροτερεύσουν κι άλλο.

Η ίδρυση της Ελληνικής Φιλάθλου Ομοσπονδίας Τοξοβολίας (ΕΦΟΤ) έγινε από άλλους, όχι από τους ανθρώους της τοξοβολίας.

Η αλήθεια είναι ότι τα σωματεία τοξοβολίας ήταν πολύ λίγα, ενώ τα σωματεία σκοποβολής που είχαν τμήματα τοξοβολίας ήταν διπλάσια. Ετσι στις εκλογές μπορέσαμε κι εκλέξαμε μόνον έναν από τους επτά, κι αυτόν κατά λάθος, τον Γιώργο Τσώτα. Αυτός προσπάθησε να περάσει τον λόγο των σωματείων τοξοβολίας αλλά ήταν μόνος.

Ηταν τόση η απογοήτευσή του ώστε στις νέες εκλογές του 2000 (με το νέο νόμο) δεν έβαλε ούτε υποψηφιότητα. Ετσι εκλέχτηκε το νέο ΔΣ της ΕΦΟΤ που θα διοικούσε για την Ολυμπιακή τετραετία. Από τα επτά (7) βέβαια άτομα που εκλέχθηκαν , κανείς δεν υπήρξε τοξότης ούτε για λίγο. Ηταν άνθρωποι της σκοποβολής και μερικοί του «πολιτικού αθλήματος».

Οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλαμε κατ' ανάγκη να διοικήσουμε αλλά θα θέλαμε να έχουμε ένα βήμα να πούμε μια κουβέντα, να είμαστε μέλη μιας επιτροπής, να λειτουργήσει μια σωστή τεχνική επιτροπή. Τίποτα όμως.

Τι γινόταν; Ο ένας δούλευε μόνος του, ο άλλος καθόλου, ο άλλος δεν πάταγε ποτέ, ο άλλος νοιαζόταν μόνο για το σύλλογό του, ο άλλος έβρισκε κάποιο λόγο.

Ν' απαριθμήσω λίγα από τα στραβά;

1. Είχαμε ωραίο γήπεδο τοξοβολίας και τώρα τίποτα
2. Ομοσπονδιακοί προπονητές που ασχολούνται κατόπιν εντολής μ' ένα σύλλογο που γίνεται το κέντρο της ολυμπιακής προετοιμασίας κι οι άλλοι τίποτα.
3. Η Αττική που έχει το 60% των τοξοτών της χώρας δεν είναι σ' ευμένεια. Ακόμη και τα τοπικά πρωταθλήματα γίνονται στη ... Λαμία !!!
4. Τα υλικά τοξοβολίας που δίδονται από την Ομοσπονδία στους συλλόγους, τόξα κλπ, δεν αγοράζονται με γνώμονα τις ανάγκες των συλλόγων και σε πολλές περιπτώσεις μένουν μέσα στα ντουλάπια αχρησιμοποίητα.
5. Καμμιά επαφή των διοικούντων με τους συλλόγους. Στον ΑΣΤΑ δεν έχει έρθει ποτέ κανείς, ας πούμε να δει που κάνουμε προπόνηση, από το 1990 εως σήμερα.
6. Καμμιά προσπάθεια εξυπηρέτησης των συλλόγων από την Ομοσπονδία.

Εντάξει, πήρατε μια γεύση, πάμε παρακάτω.

Η περίοδος αυτή τουλάχιστον έβγαλε την πρώτη αθλήτρια που πέρασε το φράγμα του 1300 στο FITA (144 βέλη). Η Ευαγγελία Ψάρρα αφού πέρασε αυτό το φράγμα 3 φορές, έφθασε το ρεκόρ γυναικών στο 1308. Επίσης, στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας πήρε την τιμητικώτατη 7 η θΕΣΗ.

ΑΠΟ ΤΟ 2004 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΑ
ΕΛΠΙΖΩ ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟΥ Δ.Σ. ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ< ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΕΤΡΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ> ΤΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ!!!!!!!!!!!!!!

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

ΦΑΒΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 1 Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΔΕΝ ΠΑΊΡΝΕΙ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ !
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 2 ΟΙ ΟΜΙΛΟΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΊΑ!
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 3 ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟΙ!
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 4 ΟΛΟΙ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ !
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 5 ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ ΑΡΑ
ΟΥΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΟΥΤΕ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΥΤΕ ΟΜΙΛΟΙ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 6 ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΝΕΕΣ ΙΔΈΕΣ ΝΑ ΔΟΥΝ ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΩΣΤΑ
ΔΙΩΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ ΧΟΡΗΓΊΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 7 ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΝ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΖΗΤΙΑΝΕΥΟΥΜΕ ΓΝΩΣΗ ΑΠΟ 2 3 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ <ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ>.

ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΟΝΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΑ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΡΟΝΤΊΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.
ΩΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΒΛΕΠΕ<ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ.http://koulisp.blogspot.com/2009/07/blog-post_21.html ΑΛΛΑ ΜΆΛΛΟΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΤΥΧΗ
ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΜΑΣ ΜΕΙΝΗ ΤΟ ΤΟΞΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

ΚΥΝΗΓΙ ΜΕ ΤΟΞΟ



Το κυνήγι με τόξο έρχεται από τα βάθη του χρόνου και είναι η μόνη από τις δύο αρχαίες χρήσεις του που φτάνει μέχρι τις μέρες μας, η άλλη, η πολεμική, έχει εκλείψει εδώ και 3 αιώνες.

Φαίνεται παράξενο να υπάρχουν σήμερα κυνηγοί που επιμένουν στο τόξο, όταν τα σύγχρονα κυνηγετικά πυροβόλα όπλα προσφέρουν και ακρίβεια και βεληνεκές και ταχύτητα αλλά και ασφάλεια, πράγματα που ταιριάζουν στο ρυθμό της εποχής.

Κι όμως υπάρχουν κάποιοι που ακριβώς για αυτούς τους λόγους επιμένουν στο τόξο.
Είναι η πρόκληση της μιας και μοναδικής βολής? είναι η αίσθηση του "χειροποίητου" και του αυθεντικού, κόντρα στην μαζικοποίηση της εποχής? είναι το σφύριγμα του βέλους που σκίζει την ησυχία του δάσους πριν ακουστεί εκείνο το πνιχτό "γκούπ"? είναι η ικανοποίηση του να παίρνεις ένα τεράστιο ζώο με ένα και μοναδικό βέλος? ή μήπως είναι απλά πιο ισχυρό το αρχέτυπο ένστικτο του κυνηγού?
Οτι κι αν είναι, το κυνήγι με τόξο έχει χιλιάδες φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο.

Είναι σπόρ εξαιρετικά διαδεδομένο στην Β. Αμερική, τον Καναδά, την Αφρική και την Αυστραλία. Στην Ευρώπη είναι λιγότερο διαδεδομένο και στην Ελλάδα καθόλου.
Υπολογίζεται ότι στην Β.Αμερική ο 1 στους 3 κυνηγούς κυνηγάει και με τόξο, ενώ ο 1 στους 10 μόνο με τόξο!!!

Βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη του σπόρ είναι τα θηράματα. Η αφθονία των θηραμάτων, που είναι συνήθως τριχωτά ή μεγάλα πουλιά, καθορίζει την διάδοση του κυνηγετικού τόξου. Τα θηράματα είναι όλων των ειδών και μεγεθών, αρκεί να υπάρχουν σε αφθονία και ο πληθυσμός τους να είναι υπό έλεγχο. Για παράδειγμα στη Β. Αμερική κυνηγούν από μεγάλα τριχωτά όπως αρκούδα (ακόμα και Grizzly), άλκη ή τάρανδο έως και αγριόγαλους. Το κάθε είδος θηράματος έχει μάλιστα και φανατικούς οπαδούς που ειδικεύονται σε αυτό και οργανώνονται σε εξειδικευμένα clubs. Το κυνήγι εκεί είναι απολύτως ελεγχόμενο από κρατικούς φορείς και με πολύ αυστηρή νομοθεσία. Συνήθως γίνεται σε κλειστά ελεγχόμενα πάρκα που λειτουργούν σαν εκτροφεία θηραμάτων. Αλλα βέβαια υπάρχει και το ελεύθερο κυνήγι που είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση.

Για τα μεγάλα και επικίνδυνα θηράματα το κυνήγι γίνεται σχεδόν πάντα από ψηλά με καρτέρι. Ο τοξότης στήνει την ενέδρα του επάνω σε δέντρο σε ύψος από 2μ έως 5μ, δίπλα στα περάσματα. Η αναρρίχηση γίνεται με προσθαφαιρούμενα μεταλλικά στηρίγματα που βιδώνονται στον κορμό και η αναμονή σε ελαφρές μεταλλικές εξέδρες (έως 1μx1μ) προσαρμοσμένες στο δένδρο και καλά καμουφλαρισμένες. Οι οργανωμένοι σύλλογοι έχουν μόνιμες τέτοιες κατασκευές στις περιοχές που κυνηγούν. Ο κυνηγός, ντυμένος με ρούχα παραλλαγής, περιμένει όρθιος και ακίνητος το θήραμα να εμφανιστεί, με το τόξο (σχεδόν πάντα σύνθετο) οπλισμένο και έτοιμο. Εχει ευκαιρία για μια και μοναδική βολή. Σε πολύ οργανωμένες εξορμήσεις μεγάλων ομάδων, κάποιοι ασχολούνται με την αναζήτηση του θηράματος και την προώθησή του στα σημεία που τα διάφορα άλλα μέλη της ομάδας έχουν στήσει το καρτέρι.
Για πιο ήπια θηράματα, όπως τα μικρά ελάφια ή οι αγριόγαλοι, το κυνήγι γίνεται και από το έδαφος, είτε με καρτέρι, είτε με αναζήτηση. Είναι πιο απαιτητικό σαν είδος και ο κυνηγός, χρειάζεται να έχει εμπειρία, άριστη τεχνική στο τόξο και ιδιαίτερη ικανότητα στην ιχνηλασία, προκειμένου να πλησιάσει το ζώο έως τα 20-30μ που απαιτούνται για μια μια σίγουρη βολή. Τα τόξα για το καρτέρι είναι συνήθως σύνθετα λόγω της μεγάλης ισχύος τους και ταυτόχρονα της μικρής δύναμης που χρειάζεται για να μείνουν σε θέση σκόπευσης. Επί εδάφους οι πιο παραδοσιακοί κυνηγοί χρησιμοποιούν και κυνηγετικά ξύλινα τόξα, αντίκυρτα ή ακόμα και απλά καμπύλα. Οι κυνηγετικές κεφαλές (Broadheads) έχουν διάμετρο κοπής από 1'' - 3''.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ




ΕΦΙΠΠΗ (MOUNTED)
Είναι είδος που χρειάζεται ιδιαίτερες ικανότητες ιππέα και απευθύνεται σε πολύ λίγους. Εχει αρχαία προέλευση. Πολλοί λαοί του παρελθόντος έγιναν γνωστοί για τους έφιππους τοξότες τους: Πέρσες, Σκύθες, Μογγόλοι, Κορεάτες, Ιάπωνες, ιθαγενείς Αμερικάνοι κλπ
Σήμερα ασκείται από λίγους και ξεχωριστούς τοξότες. Γνωστός είναι ο Ούγγρος Kassai Lajos που κρατάει το ρεκόρ Guinness γιατί από άλογο σε καλπασμό κατάφερε να ρίξει τρία βέλη μέσα σε 5 δευτερόλεπτα!
Το τόξο πρέπει να είναι όσο πιο κοντό γίνεται για να μην εμποδίζεται η βολή από την κίνηση του αλόγου. Τα καλύτερα για αυτό το σκοπό είναι τα ασιατικά τόξα.
KYUDO
Είναι η γιαπωνέζικη παραδοσιακή τέχνη της τοξοβολίας των σαμουράϊ. Είναι μια από τις πραγματικές πολεμικές (budo) τέχνες και σαν τέτοια έχει σκοπό την αυτοβελτίωση μέσω της αυτογνωσίας. Αρχικά ήταν γνωστή σαν kyujutsu - η τέχνη του τόξου, σήμερα είναι γνωστή σαν kyudo - ο δρόμος του τόξου. Διδάσκεται σε όλο τον κόσμο, με τον παραδοσιακό τρόπο, στις σχολές ιαπωνικών πολεμικών τεχνών.
Ο τοξότης ακολουθεί συγκεκριμένο τυπικό και ρίχνει από τα 28μ σε στόχο 36εκ. Το τόξο του kyudo λέγεται yumi, φτιάχνεται από μπαμπού ή συνθετικά υλικά και είναι ασύμμετρο με μήκος από 2.10μ έως 2.40μ. Τα βέλη είναι από μπαμπού και έχουν μήκος από 85εκ έως και 110εκ, η φτέρωση γίνεται με φυσικά φτερά.
To kyudo δεν μπορεί να μπεί εύκολα σε κατηγορία γιατί χωρίς να είναι ακριβώς άθλημα έχει αθλητικά χαρακτηριστικά και χωρίς να είναι θρησκεία έχει και μυστικιστική διάσταση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι είδος άσκησης που ασχολείται με την αυτοβελτίωση και σαν τέτοια απαιτεί ιδιαίτερη διανοητική και συναισθηματική αφιέρωση.

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΣΚΙ - SKI ARCHERYΕίναι συνδυασμός cross-country σκι και τοξοβολίας. Οι αθλητές διανύουν με τα σκι απόσταση 12km για τους άνδρες και 8km για τις γυναίκες και πρέπει να ρίξουν 12 βέλη. Η απόσταση του στόχου είναι 18μ και έχει μόνο μια βαθμολογική ζώνη - το βέλος είναι μέσα ή όχι. Κάθε αστοχία επιβαρύνει τον αθλητη με ποινή 300μ επιπλέον πορείας.
Πρωτοεμφανίστηκε στις Σκανδιναυικές χώρες πριν μερικούς αιώνες και επανεμφανίστηκε στην Ιταλία τα μέσα της δεκαετίας του '80.
Αναγνωρίστηκε απο την FITA το 1991.
Στην ίδια ιδέα αναπτύσσεται από τη FITA και η Τοξοβολία Δρόμου (Run Archery).


ΠΕΤΑΓΜΑ ΒΕΛΟΥΣ - FLIGHT ARCHERY

Εκ πρώτης όψεως είναι το πιο απλό είδος και συνίσταται στο ποιός θα καλύψει την μεγαλύτερη απόσταση με το βέλος του. Είναι και το μοναδικό είδος που δεν έχει στόχο και έτσι η ακρίβεια στη σκόπευση είναι αδιάφορη.
Ο τοξότης έχει μηδαμινή επίδραση, όλα οφείλονται στον εξοπλισμό που είναι ειδικά ρυθμισμένος για την μέγιστη δυνατή απόδοση.
Οι αγωνιζόμενοι ασχολούνται μόνο με τον εξοπλισμό τους και για θέματα καθαρά τεχνικά όπως, η διάμετρος της χορδής, η αδράνεια του ελάσματος, ο αεροδυναμικός συντελεστής του βέλους κλπ.
Ενα πράγμα οδηγεί στη νίκη: η τελειότητα του εξοπλισμού.
Περιλαμβάνει τις κατηγορίες: Recurve, Compound, Flight Bow, American Flatbow, English Longbow και Foot Bow, με διάφορες υποκατηγορίες για άνδρες και γυναίκες ξεχωριστά. Ενδεικτικά το ρεκόρ στην κατηγορία Conventional Flight Bow Unlimited ανδρών, είναι 1222,01μ και έγινε το 1987 από τον Don Brown.
Είναι είδος αναγνωρισμένο από την FITA.

CLOUT ARCHERY

Είναι η σκόπευση στόχου με επιφάνεια οριζόντια τοποθετημένη επί του εδάφους και σε αποστάσεις μεταξύ 125μ και 185μ. Ο στόχος αποτελείται από ομόκεντρους κύκλους.
Είδος αναγνωρισμένο από την FITA.